E jak Ewa (58)

– To dlatego przyjechałaś?
– Między innymi. I tak miałam dość, chciałam jak najszybciej stanąć na polskiej ziemi, ale nowa nauczycielka szwedzkiego tylko przyspieszyła moją decyzję o ucieczce.
– Jaka nauczycielka? – Ewa nie zrozumiała o czym Kaśka mówi.
– Ty głupia jesteś, czy co? O kim ja ci teraz mówię? Kto miał mnie szwedzkiego uczyć? Guna! Nowa nauczycielka szwedzkiego, rozumiesz?! – Na chwilę w pokoju zaległa cisza.
– Uciekłaś? – Kaśka pokiwała potakująco głową. Nie bardzo wiedziała, jak wytłumaczyć tę swoją rejteradę. Właściwie to jeszcze przed chwilą miała nadzieję, że Ewa, po tym co usłyszała, zrozumie decyzję o powrocie do domu bez zbędnego rozdrabniania tematu, ale raptem zdała sobie sprawę z tego, że się pomyliła i nie na da się przejść nad tym faktem bez tłumaczenia motywów działania.
– Lasse nie wie nic o twoim wyjeździe?
– Zostawiłam mu kartkę. Po polsku – dodała mściwie. – Jeśli Karin jej nie przechwyci, to znajdzie tłumacza.
– Czemu miałaby przechwycić list? Może się dostać do domu?
– Ma klucze. Dbała o kwiaty, gdy Lasse wyjeżdżał w podróże służbowe lub siedział u mnie, w Polsce. Posunęła się nawet do tego, że w czasie jednego z naszych podróży po Szwecji przemeblowała salon, który urządziłam zaraz po ślubie i poprzekładała rzeczy w szafie. Potem bezczelnie mi powiedziała, że chciała mnie tylko porządku nauczyć, bo od razu widać, że w moim kraju nikt mnie tego nie nauczył. Ale wtedy to nawet Lasse się wściekł. Jak dopadł do tej szafy, wyrzucił wszystko na podłogę i powiedział, że od teraz nasze ubrania będą tak leżały i nie radzi nikomu, by próbował to zmienić. Karin się obraziła i wyszła, trzasnąwszy drzwiami. Miałam nadzieję, że da nam spokój, ale wróciła już na drugi dzień.
– Nie rozumiem… Jego siostra nadal ma klucze do waszego mieszkania? Nawet teraz, gdy u niego zamieszkałaś?  Nie może przecież korzystać z tych kluczy tak jak przedtem, co? – Kaśka pokiwała tylko głową, a potem się zaśmiała.
– Ależ może, może i korzysta. Wchodzi kiedy tylko chce. I właśnie o to chodzi. Nie rozumiesz?
– A Lasse wie o tym?
– Otóż to! Wie i cieszy się bardzo, że jego siostra tak się o mnie troszczy podczas jego nieobecności! Szlag by to trafił, że też taki durny jełop mi przypadł. Dłużej nie mogłam tego ścierpieć, po prostu nie mogłam i zwiałam.
– To pewnie napędzisz mu stracha. Może to i dobrze? Wreszcie zrozumie, że nie sprowadza się do domu byłej, w dodatku porzuconej dla ciebie, narzeczonej. Może wszystko się między wami ułoży?
– Nic się nie ułoży! – warknęła. – Nie wracam do Szwecji. Wróciłam na dobre. –
Kaśka nerwowo zagryzła wargi. Zaskoczona wiadomością Ewa przez chwilę milczała, spoglądając na nią z niedowierzaniem.
– No, co tak patrzysz? A może to i lepiej, popatrz sobie na mnie, popatrz! Widzisz jak wyglądam? Schudłam osiem kilo, wychodzą mi włosy, ciągle mnie coś boli, a worki
pod oczami niedługo zastąpią mi reklamówki na zakupy. Nie widzisz? Odkąd tam jestem, spędzam czas na kolejnych wizytach u lekarzy. Wiesz, co jeden z nich, taki starszy gość, mi powiedział? Że choruję na tęsknotę, rozumiesz? Czy ty to rozumiesz? Ewa, ja tam umieram! Umieram! Gdy pakowałam rzeczy nie myślałam wcale o nim, gówno mnie obchodziło, czy będzie cierpiał, czy nie. Myślami byłam tutaj. Nie wytrzymam tam ani minuty dłużej! Po prostu nie wytrzymam! W Szwecji jest naprawdę dobrobyt, ale to dziwny kraj, uwierz mi. Jak ktoś ci kiedykolwiek powie, że Szwedzi tak bardzo szanują Polaków, to wiedz, że jest to wierutne kłamstwo.