Końca świata nie będzie (78)

– To na pewno był Leon? – Iwona poddała w wątpliwość słowa Magdy. – Nie pomyliłaś się aby? Czasami ludzie tak się potrafią na kimś zafiksować, że wszędzie go widzą, nawet tam, gdzie go nie ma. Mówię ci, znam to z własnego doświadczenia.

– Tobie odbiło? Ty naprawdę myślisz, że nie poznam faceta, z którym spałam trzy tygodnie temu? Noż kurwa! Może i nie jestem do końca normalna, ale Leon mi się nie przywidział! A skurwesyn! Wił się przy tej babie na piasku jak wąż jakiś. Jak taki gad!

– Gad? A nie płaz? – zaczęła się zastanawiać Lilka.

– Możliwe, że płaz – ucieszyła się Iwona. Płaz to nawet od gada gorszy, bo w wyglądzie oślizgły taki.

– No jakie to ma znaczenie? – zdenerwowała się Magda. – Gad, płaz, chuj wie kto jeszcze? Szuja, szuja! I co tu z takim zrobić? Jak ja się w tym moim bloku pokażę? Aniela już teraz nie daje mi żyć, wyobrażacie sobie, co będzie robić po jego powrocie? Jak ja się będę przemykać do własnego mieszkania?

– Nie denerwuj się – Lilka zaczęła ja uspokajać. – Po pierwsze, Aniela ośmiesza samą siebie. Z tego co wiem, nie afiszowałaś się z Leonem w stopniu, który można by nazywać zażyłością, więc, gdy go spotkasz na klatce schodowej, uśmiechniesz się życzliwie, zachwycisz się jego opalenizną, zapytasz o samopoczucie, pożyczysz mu miłego wieczoru czy też popołudnia i zamkniesz za sobą drzwi. Czyli zrobisz dokładnie to, co miałaś w planach, pamiętasz? 

– A opalony jest na fest – przytaknęła Iwona, pociągając piwo prosto z butelki. – I mówisz, że to on, tak? Że to ten cały Leon, tak?

– Ty chcesz mnie jeszcze bardziej wkurwić? Czy ja już nie jestem wystarczająco wnerwiona?

– Pytam, bo coś mi się tutaj nie zgadza.

– Ale co ci się może nie zgadzać, co? Coś się tak tego Leona czepiła?

– Nie zgadza się, bo mówiłaś, że ten Leon to stary dziad. Znaczy się pierdziel lat sześćdziesiąt pięć miał mieć, tak?

– No coś koło tego. Rok mniej, rok więcej, jakie to ma znaczenie?

– Duże znaczenie to jednak ma, bo ten facet na plaży na pierdziela nie wyglądał, a wręcz przeciwnie. Szczupły, opalony – podkreśliła z mocą Iwona – dobrze zbudowany. Jednym słowem przystojny i jakby młody. Wyglądał najwyżej na pięćdziesiąt parę, więc gdzie mu do starego dziada?

– Ty dobijasz pięćdziesiątki, a wszyscy dają ci czterdzieści – zauważyła Lilka. – A ten Leon rzeczywiście dobrze wygląda. Ciekawe, kim jest ta kobieta? Znał ją wcześniej, czy poznał już tutaj, nad morzem? Czy on nie miał być na Mazurach?

– Podobno. Tak mówił nasz sąsiad, ale może czegoś nie zrozumiał, pomylił? Zresztą, Mazury, morze, góry… Przecież nie o miejsce tu chodzi.

– Wyglądali na starych znajomych – ciągnęła Iwona. – Przynajmniej ona czuła się przy nim bardzo swobodnie. Ale z tych chłopów ciule. Żeby takie rzeczy robić? – Komórka Magdy rozbrzmiała krótkimi piknięciami SMS-ów. Dziewczyny patrzyły na nią w skupieniu, gdy wzięła aparat do ręki.

– Czyżby coś napisał? – zgadywała Lilka, słuchając serii SMS-owych piknięć.

– Nie, to raporty doręczeń. Skurczybyk włączył swoją komórkę i dostał wszystkie moje wiadomości – zajęczała Magda. – Po co ja je pisałam? Ależ mi wstyd. Nic, tylko się zabić uderzeniem własnej pięści.

– Daj spokój. Spójrz na to od strony korzyści – pocieszyła Lilka.

– Korzyści? Jakich?

– Jak to jakich? Sama mówiłaś, że przeżyłaś seks swojego życia! Ja do tej pory nie doświadczyłam niczego podobnego.

– Ja też nie! – krzyknęła Iwona. – Prawdę mówiąc, to sama nie wiem, co w tym seksie takiego zachwycającego? Wiem, że facet lubi, że bliskość, że sraty pierdaty, więc wyjścia nie ma. Ale bez fajerwerków.

– O, i to jest argument. Wniosek jest taki, że tylko ty te fajerwerki widziałaś i czułaś – Lilka zwróciła się do Magdy. – Czyli? Warto było? Warto! – Stuknęły się butelkami piwa, wznosząc toast.