Końca świata nie będzie (27)

– Byłam na randce! – Iwona krzyknęła do słuchawki.

– Z kim? – Magda nie mogła sobie przypomnieć, by Iwona miała się z kim umówić.

– Z Adamem! – zaświergoliła Iwona i roześmiała się głośno na wspomnienie tego spotkania.

– Z jakim Adamem?

– No z tym, z Internetu. Przecież wam opowiadałam, że rozmawiam z takim facetem. Sympatyczny, z poczuciem humoru… No co z tobą? Nie pamiętasz?

– Pamiętam, ale przecież on z daleka jest? Dwieście kilometrów? Jak się spotkaliście?

– Ponad trzysta – sprostowała Iwona. – Przyjechał, zainstalował się w „ Bartoszu”, w tym zajeździe, wiesz, osiem kilometrów od nas.

– Robi się coraz ciekawiej – zainteresowała się Magda. – Opowiadaj dalej – zachęciła.

– Cholera jasna! Co tu jest opowiadać? Facet jest obłędny. Przystojny smagły brunet. Wysoki, szczupły. Z poczuciem humoru, z gestem… Ideał! Rozumiesz? Po prostu ideał! Że już o innych sprawach nie wspomnę… – Iwona konfidencjonalnie ściszyła głos, jakby ktoś je mógł podsłuchać.

– To znaczy w jakich? – Magda celowo udała, że nie wie, o co chodzi Iwonie, by ta sama opowiedziała jej, co zaszło.

– No nie denerwuj mnie! W łóżku jest świetny! Przez całe swoje ubogie małżeństwo nie wypróbowałam tylu pozycji, co wczoraj przez kilka godzin. Aż do teraz ciarki mi przechodzą po plecach na to wspomnienie – zachichotała jak nastolatka.

– O, widzisz, z sensem zaczynasz gadać. Opowiadaj i nie pomiń żadnego szczegółu – zachęciła Magda, rozsiadając się wygodnie w fotelu. – Mam czas. Dziecko wybyło, hormony robią swoje. Umawiać się zaczyna.

– Opowiem bez żadnych szczegółów,  mowy o szczegółach nie ma – zastrzegła Iwona – ale ci powiem, że facet jest boski. Delikatny, czuły, a jak całuje! Jak sobie przypomnę mojego Radzia, to mnie szlag trafia, że tyle czasu na gamonia straciłam, nie wiedząc, że można całować inaczej. No i kondycja! Facet ma niespożyte siły. Jednak uprawianie sportu korzystnie wpływa na męską kondycję, na kobiecą zresztą też. Może by się tak na jakąś siłownię zapisać?

– O siłowni pogadamy innym razem. I co dalej? Pojechał już?

– Wyobraź sobie, że nie! Został na jeszcze jeden dzień. Właśnie do ciebie dzwonię, bo dziś nie mogę się z wami spotkać, myślę, że obie zrozumiecie. Dzwoniłam też do Lilki, ale telefon zajęty, chyba  z kimś rozmawiała, mam nadzieję, że jej przekażesz.

– Przekażę, a jakże. Ale co się z nami, kobietami, dzieje? Pojawiają się na horyzoncie spodnie i baba traci głowę.

– Cholera, Magda! Możesz się gniewać, denerwować, wściekać nawet, ale z takiego seksu nie zrezygnuję.

– Dobra, dobra, ale… coś ci muszę powiedzieć. Tylko pamiętaj, tajemnica.

– Dobra, dawaj!

– Lilka też chyba kogoś ma! – wypaliła Magda.

– Rany boskie! – Iwona nie kryła emocji. – Nasza Joanna d’Arc, ta mniszka ma faceta? Skąd wiesz? To musi być jakaś pomyłka.

– Żadna pomyłka – zaprzeczyła Magda. – Wiesz, gdzie jest ta kawiarenka „Pod dębami”?

– Wiem, a co?

– Tam pracuje siostra Emilki, koleżanki Kacpra, i ona widziała tam naszą Lilę z jakimś facetem. Wiesz, dla Emilki i jej siostry ludzie w naszym wieku to już stare ramole, ale ona mówi, że facet jest super. Elegancko ubrany, ma jakiś dobry samochód, gest – zostawia dobre napiwki, i poczucie humoru ma, bo Lilka ciągle się śmieje. 

– Co ty powiesz? A to małpa jedna. Czemu nic nie mówi?

– Masz się nie wydać, że wiesz, bo więcej nic nie powiem! – zagroziła Magda. – A teraz będzie najlepsze! Po kawie Lilka wsiada do jego auta i jadą, wracają po dwóch-trzech godzinach. Jak myślisz, co ona robi przez te dwie-trzy godziny?  

– O kur zapiał! – zapiała z zachwytu Iwona. – Lilka ściąga majtki! Ale dlaczego nic nie mówi? Przecież ja nie dam rady tak z nią siedzieć i nie zdradzić się z tym, że wiem! Ja wam wszystko mówię, wszystkim się dzielę, a ta wredna małpa zacięta taka jakaś. Pinda jedna. Magda, musimy ją wytropić.

– Nikogo nie będziemy tropić. Przyjdzie czas, to Lilka sama nam powie, na razie siedzimy cicho i udajemy, że nic nie wiemy. Widocznie jest jakiś powód, dla którego Lilka milczy. Nie każdy jest otwarty jak stodoła. I trzeba to uszanować.

– A może on żonaty? Ten facet Lilki? I dlatego ona trzyma to w tajemnicy?

– Zgłupiałaś? Lilka i żonaty facet?  Prędzej by się pochlastała, niż z żonatym cokolwiek zaczęła. A ten twój? Wolny?

– Co? – pytanie Iwonę zaskoczyło. – Oczywiście, to znaczy, nie pytałam. Przecież to się samo przez się wie, że skoro facet gna na łeb, na szyję trzysta kilometrów, to musi być wolny. Przecież żona by go tak nie puściła, a on czasu ma dużo.

– Ta pinda od twojego Radzia też myślała, że on wolny, ale… Tak sobie myślę, że może lepiej go o tę żonę nie pytaj? Czasami lepiej żyć w nieświadomości.