Śmierć czai się za każdym drzewem (14)

W głosie Jacka nie słychać było zdenerwowania, które w moim pojęciu powinno towarzyszyć zaniepokojonemu nieobecnością żony mężowi, toteż moje podejrzenie, że Baśka siedziała w tamtej chwili obok niego, pijąc piwo i ciesząc się, że mnie wyprowadza w pole, nabrało rumieńców. Oczami wyobraźni widziałam ją zwiniętą w kłębek na przepastnej kanapie, otulonej ulubionym kocem i ze szklanicą bursztynowego płynu w ręce, dającą tajemne znaki Jackowi i instruującą go na migi, jak mnie zmiękczyć. I ten osioł dał się jej wkręcić w coś takiego, pomyślałam z politowaniem. Zaczęłam mówić głośno i wyraźnie, by Baśka mogła usłyszeć bez trudu to, co mam jej do przekazania.

– Nie wróciła i raczej dzisiaj nie wróci – rzekłam dobitnie. Stojąca obok mnie matka zakryła dłonią usta, patrząc na mnie z przerażeniem.

– Co? – zapytał Jacek, jakby nie do końca zrozumiał moje słowa. – Jak to nie wróci? Dlaczego? Co się stało?

Jego spokój umocnił we mnie tylko przeświadczenie o tym, że jestem na dobrej drodze do zniweczenia planów tych dwojga bęcwałów.

– A co się miało stać? – zapytałam beztrosko. – Baśka wyjechała na trochę i na razie nie wróci. Nie starałeś się, zaniedbywałeś mężowskie obowiązki, sprowadziłeś jej do domu tego Hugona całego, całe dnie tylko nim się zajmowałeś i Baśka wreszcie zrozumiała, że musi sobie znaleźć odskocznię. Więc znalazła. Ale nie martw się. Poskacze, poskacze i wróci – zakończyłam triumfalnie z nadzieją, że zaraz usłyszę w słuchawce wściekły głos Baski oskarżającej mnie o podobieństwo do zwierza jakiegoś, czyli zwyczajnej świni. Niestety, nic takiego nie nastąpiło. Jacek chyba musiał przetrawić moje słowa, bo odezwał się dopiero po chwili.

– To o to chodzi? Hugo jej przeszkadza i postanowiła nie wrócić na noc do domu? Gdzie ona jest? Ty mi nie będziesz przekazywać takich informacji, chcę sam z nią porozmawiać. Daj ją do telefonu – zażądał.

– Dać to można pięć złotych na tacę, a człowiek do telefonu może podejść. I przestań wreszcie udawać. Daj już sobie spokój. Powiedz tej wariatce, że nie dam się wkręcić w tę dziecinadę. Co, żonka siedzi tam teraz, prawda? Głupia jakaś.

– Czy ty się dobrze czujesz? Pytam po raz ostatni, gdzie jest moja żona? Jeżeli nie podejdzie do telefonu, zgłoszę jej zaginięcie na policji. Ostrzegam cię.

– A zgłoś, zgłoś. Zaczną jej szukać dopiero po dwudziestu czterech godzinach, a wtedy to ona sama wróci…, skoro uparcie twierdzisz, że jej nie ma – dodałam z przekąsem.

– Słuchaj, wariatko! – wrzasnął Jacek. – Ja ciebie ostatni raz pytam, gdzie jest moja żona? Coś ty z nią zrobiła, co? Co z nią zrobiłaś?

Usatysfakcjonowana odłożyłam słuchawkę, choć moja mama stała obok mnie jak słup soli.

– Czyś ty naprawdę zgłupiała? – zapytała wzburzona. – Coś ty mu nagadała? Po co się wtrąciłaś w ich małżeńskie sprawy? Czy Baśka cię upoważniła do tego, byś mówiła o tym Hugonie? I gdzie to niby ona miałaby tak poskakać? Że niby skok w bok zrobiła? Czyli zdradziła go? A jak ten jej mąż uwierzy w ten skok w bok? Natychmiast zadzwoń i wyjaśnij… – zażądała.

– Mamo, nie wiesz, o co chodzi, więc się nie wtrącaj – poprosiłam. – Ja ich dobrze znam. Jak myślisz, gdzie Baska mogłaby być o tej porze? Naprawdę sądzisz, że nie wróciła do domu? Co jej się mogło stać? Ona w taki sposób chce wywołać u mnie poczucie winy i to diabli wiedzą za co. A co do Hugona, to będzie małpa miała nauczkę – stwierdziłam hardo, choć w tym momencie uświadomiłam sobie, że przekazując Jackowi informacje o Hugonie, nadużyłam zaufania Baśki, która przecież skarżyła mi się na swoją sytuację w tajemnicy, i teraz pewnie trwała u nich awantura wywołana poniekąd przeze mnie.

– Majka, a jeżeli Basia naprawdę nie wróciła jeszcze do domu?  

To pytanie nie tylko pozostało bez odpowiedzi, ale i zasiało we mnie ziarno niepokoju. A jeżeli nie wróciła? Bez słowa poszłam do pokoju, by się położyć, lecz sen już nie nadszedł.